De muzikale carrière van Erik begon al heel vroeg. ‘Vanaf mijn vierde ongeveer. Mijn oudere zus speelde klassieke gitaar en als zij niet in haar kamer was, ging ik op haar gitaar spelen.’ Nadien volgde een verkeerde inschatting toen de jonge Erik naar de Academie van Wemmel trok. ‘Ik weet niet meer waarom, misschien een vlaag van zinsverbijstering, maar ik koos toen voor klarinet als instrument. Niet mijn beste zet, dus ben ik maar als autodidact gitaar blijven spelen.’

Liefde voor muziek

Al op zijn twaalfde stapte Erik op de middelbare school in het Sint-Pieterscollege in zijn eerste bandje, met wat klasgenoten. ‘Ik weet niet of dat bandje een naam had, maar de muziek moet verschrikkelijk geklonken hebben’, lacht hij. Vandaag speelt Erik in het Sibeljazz Combo van de Wemmelse Academie, dat regelmatig optreedt op feestelijke gelegenheden en evenementen. Hij keerde recent ook terug bij de uitgebreide coverrockband Scooby Snacks, die groeide uit de groep WHO (Wemmelse Huis Orkest) – ontstaan op de jaarmarkt van 2014.

Erik zou graag terug wat meer tijd maken om naar concerten te gaan, maar elke dag staan de radio en Spotify op. Het interessante is dat hij die liefde voor muziek niet zozeer aan een oudere broer of neef te danken heeft, maar aan zijn moeder. ‘Zij was pianiste, en daarom klonk er thuis altijd muziek. Ze had een heel brede smaak en luisterde niet alleen naar klassiek. Ze kwam thuis met platen van The Beatles of Meat Loaf. Haar jongste broer was dan weer geluidstechnicus, onder andere voor punkband The Kids. Hij zat vooral in de Antwerpse scene, maar als hij in het Brusselse concerten of festivals moest doen, mocht ik al heel jong mee als roadie. Zo heb ik de livemuziekwereld leren kennen. Als er goede groepen in het Brusselse speelden, zoals Earth Wind & Fire of Queen, kwam hij mij ook halen.’

Energie die vrijkomt

De muzieksmaak van Erik is bijgevolg heel divers. ‘Het muzikale aspect primeert: zijn het goede muzikanten? Daarnaast moet het gevoel goed zitten. Wat doet die muziek met mij? Er moet ook energie vrijkomen. En de teksten zijn belangrijk: wat probeert de artiest te vertellen? Als dat allemaal goed zit, kom je uit bij iemand als Bob Dylan of bij The Beatles, maar ook bij steengoede muzikanten zoals Steely Dan of Boz Scaggs. Voor mijn vijfde of zesde verjaardag kreeg ik van mijn moeder Let it be van The Beatles cadeau en die plaat heb ik grijsgedraaid. Later probeerde ik de nummers op Abbey Road na te spelen op gitaar. Om de akkoorden van George Harrison te begrijpen ben ik een cursus jazzgitaar gaan volgen. Zo ben ik ook van jazz gaan houden, eerst van gitaristen zoals John Scofield en Pat Metheny, later ook van Monk en Billie Holiday en zo veel anderen. En vandaar dan weer naar de soul en funk van groepen zoals Sly & The Family Stone of The Temptations, de muziek van Burt Bacharach en Carole King ...’

Punk is niet dood

Maar ook punk is niet dood voor Erik. ‘Muzikaal is dat eenvoudig, maar ik herinner me nog altijd de eerste keer dat ik The Sex Pistols hoorde. Die energie kan mij nog altijd bekoren. Dat gevoel kreeg ik later terug bij Nirvana. En via de punk werd ik ook een grote fan van Ian Dury en de uitstekende muzikanten van zijn Blockheads.’ Waar Erik minder van houdt: bombastische muziek met te uitgesponnen composities. Voor hem primeert de song. En als er dan toch langere stukken gecomponeerd worden? Dan liefst door Bach, Satie of Debussy.

Favoriete artiesten

Bob Dylan
The Beatles: Abbey Road / Let it be (en
de complete catalogus)
Brian Wilson: Pet Sounds
Steely Dan: Gaucho
Sly & The Family Stone, The
Temptations, Burt Bacharach
Ian Dury and the Blockheads, Nirvana
Bach, Satie, Debussy

Tekst: Michaël Bellon
Foto: © Tine De Wilde
Uit: zandloper juni 2024